Kombinacja norweska to sport zimowy który łączy w sobie dwie różne dyscypliny: skoki narciarskie i biegi narciarskie.
Jest to jeden z najbardziej charakterystycznych sportów zimowych a nazwa Kombinacja Norweska pochodzi właśnie od Norwegii gdzie ten sport się narodził.
Istnieją dwie główne odmiany kombinacji norweskiej: Gundersen i sprint.
Kombinacja Gundersena to tradycyjna forma kombinacji norweskiej.
Zawody w tej odmianie rozpoczynają się od konkursu skoków narciarskich na normalnej lub dużej skoczni.
Wyniki uzyskane w skokach decydują o odstępach czasowych/punktach czasowych między zawodnikami przed biegiem narciarskim na dystansie 10 km lub 15 km.
Zawodnik który uzyskał najlepszy wynik w skokach rozpoczyna bieg narciarski jako pierwszy.
Pozostali zawodnicy startują z opóźnieniem zależnym od różnicy w punktach czasowych.
Pierwszy zawodnik który przekroczy linię mety biegu wygrywa całą rywalizację.
Kombinacja sprinterska to bardziej dynamiczna wersja kombinacji norweskiej.
Składa się ona z jednej rundy skoków narciarskich i krótkiego biegu narciarskiego.
Po skokach zawodnicy startują w biegu narciarskim na krótkim dystansie zazwyczaj około 7,5 km.
Podobnie jak w przypadku Gundersena różnice w wynikach skoków decydują o odstępach czasowych przed biegiem.
Pierwszy zawodnik który przekroczy linię mety biegu zostaje zwycięzcą.
Kombinacja norweska wymaga nie tylko doskonałych umiejętności skoków narciarskich ale także siły i wytrzymałości w biegu narciarskim.
Zawodnicy muszą być wszechstronni i wyczuleni na różnice w warunkach atmosferycznych oraz trasach narciarskich i skoczniach.
Ten sport ma długą historię i jest bardzo popularny w krajach o tradycji zimowych dyscyplin sportowych.
Norwegowie byli pionierami w rozwoju kombinacji norweskiej co jest odzwierciedlone w samej nazwie dyscypliny.
