Operacja Barbarossa była nazwą kodową dla niemieckiej inwazji na Związek Radziecki rozpoczętej 22 czerwca 1941 roku podczas drugiej wojny światowej.
Nazwa ta nawiązywała do cesarza Fryderyka I Barbarossy który był jednym z niemieckich władców i przywódców krucjat.
Inwazja na ZSRR była największą operacją wojskową w historii pod względem liczby zaangażowanych żołnierzy i sprzętu.
Miała strategiczny cel podbicia sowieckich terytoriów zniszczenia Armii Czerwonej i obalenia sowieckiego reżimu.
Niemiecka armia wraz z sojusznikami z państw Osi przekroczyła granice ZSRR na szerokim froncie atakując równocześnie z różnych kierunków.
Początkowe sukcesy Niemiec doprowadziły do zajęcia znacznych obszarów sowieckich aż do zbliżenia się do Moskwy, Leningradu i Stalingradu.
Jednak operacja Barbarossa spotkała się z oporem sowieckiej armii oraz z problemami logistycznymi związanymi z rozciągłością frontu i surowymi warunkami klimatycznymi.
Bitwy stawały się coraz bardziej zaciekłe a radziecka armia zdołała zorganizować skuteczną obronę co doprowadziło do odwrotu niemieckich wojsk.
Inwazja na ZSRR była punktem zwrotnym w wojnie na Wschodzie.
Chociaż na początku Niemcy odnosili sukcesy to późniejsze klęski zwłaszcza bitwa pod Stalingradem i klęska pod Moskwą zaznaczyły zmianę przebiegu wojny na froncie wschodnim.
Operacja Barbarossa zakończyła się klęską Niemiec i przyczyniła się do odwrócenia sytuacji na wschodnim froncie wojny.
